U Muzičkoj školi „Dara Čokorilo” u Nikšiću preksinoć je upriličeno veče posvećeno Luju Daviču, baletskom igraču, pedagogu, kompozitoru i učesniku Narodno-oslobodilačke borbe. Organizatori ovog događaja su Udruženje boraca NOR-a i antifašista Nikšića i Muzička škola „Dara Čokorilo”, a u okviru Programa podrške razvoju kulture u Nikšiću.
Pozdravljajući okupljene Slobodan Bato Mirjačić, predsjednik UBNOR-a i antifašista Nikšića istakao je u svom obraćanju da je u toku NOR-a Nikšić bio pod italijanskom i kasnije njemačkom vlašću, ali je okupatoru pružan otpor.
– Često su to bili pojedinačni vidovi otpora, ali je bilo i organizovanih akcija. Organizovani u nekoliko grupa po mjestu stanovanja: Starovarošani, Kolibari, Mrkošničani..., obavještavali su partizanske ilegalce o kretanju i dolasku neprijateljskih vojnika. Svakako vrijedan pažnje je podvig Luja Daviča, čovjeka koji je iz okupiranog Beograda sa partijskim drugovima dospio prvo u Podgoricu, a zatim u okupirani Nikšić. Baletski igrač, pedagog, kompozitor, pokazao se kao izvrstan bombaš. Lujo Davičo je rođen 4. juna 1908. godine u Beogradu. Potiče iz sefardske, jevrejske porodice koji su prognani sa Apeninskog poluostrva krajem 15. i početkom 16. vijeka. Nastanili su se mahom na Balkanskom poluostrvu. Lujo Davičo je bio predratni komunista, a učestvovao je u mnogim akcijama i bio je aktivan član Skautske organizacije. Komponovao je revolucionarne pjesme, a u koreografije je unosio elemente srpskih narodnih igara – kazao je Mirjačić.
Davičo je došao u Nikšić sa Ilijom Erbezom, studentom iz Beograda, koji je poginuo u NOR-u. Lujo je uspio da izbjegne progon Jevreja u glavnom gradu, a u Nikšiću će se partijski angažovati. Kao pripadnik NOP-a, 25. juna 1942. godine izveo je diverzantsku akciju, bacivši bombu u menzu hotela „Nikšić” gdje su se hranili italijanski oficiri. Tom prilikom poginula su dva, a ranjeno je više oficira. Nažalost, Lujo nije uspio da pobjegne. Uhvaćen je, osuđen i smrtna kazna je ubrzo izvedena, ali nikad se nije saznalo gdje su mu posmrtni ostaci zakopani. Njegovo ime blista na spomeniku strijeljanim Nikšićanima na centralnom spomeniku ispod Trebjese. U Karađorđevoj ulici u Nikšiću je 1961. godine podignuta spomen-ploča.
O Luju Daviču govorila je istoričar umjetnosti Saša Brajović, profesorka Filozofskog fakulteta u Beogradu. Ona je istakla da je razgovarala sa mnogo ljudi koji su ga pamtili, od kojih mnogi sada nisu među živima.
– Ipak, u sjećanje mi se urezala priča moje majke koja je napisala i jedan tekst o Daviču, a koji je bio plasiran u mnogim glasilima. Pokušala sam da joj pomognem, da nešto nađe o Luju Daviču i ispostavilo se vrlo brzo da se o njemu ne zna ništa. Postoji obilje informacija o Baletskoj školi koja nosi njegovo ime od 1960, ali o njemu, njegovom životu, ne zna se zapravo ništa. I tokom posljednjih 20 godina, pokušavala sam da rekonstruišem njegov život. U martu je održana i Velika konferencija o jevrejskoj kulturi. Po svjedočanstvu Mile Makrid, vlasnice hotela koji su Italijani uzeli, gotovo dan poslije njegovog stradanja, dolazi njegova majka u Nikšić, da ga traži. Saznaje da je otišao… To je strašna tragedija... Mislim da su se Nikšić i Crna Gora odužili ovoj izuzetnoj ličnosti – kazala je Brajović.
L.N.


Trinaest balerina

U kulturno-umjetničkom programu učestvovale su učenice prvog razreda Baletske škole „Princeza Ksenija” Nikšić, njih 13 uz kompoziciju Šopena, dok se Milica Stojanović, učenica razreda master 1, istoimene Baletske škole iz Podgorice predstavila koreografijom „Plava ptica”, varijacijom iz baleta „Uspavana ljepotica” Čajkovskog. Njena školska drugarica Varja Đurišić, učenica iz razreda master 1, predstavila se „Gulnarom”, varijacijom iz baleta „La Corsaire”, dok su se sa zajedničkom baletskom koreografijom predstavile Milica Stojanović, Varja Đurišić, Tamara Radonjić i Saša Živaljević, učenice razreda master 1 i master 2, Baletske škole „Princeza Ksenija”.